Luijksgestel
Sint Martinustoren
De Sint Martinustoren is een losstaande kerktoren uit de 15 e eeuw. De bijbehorende kerk is
tegelijkertijd gebouwd. Deze had een opvallend hoge spits. De kerk en de toren zijn in 1840 afgebrand. De kerk werd in 1842 vervangen door een Waterstaatskerk en de toren werd pas in 1846 hersteld. De kerktoren kreeg hierbij een platte tentdak en een ijzeren hekwerk rondom het dak.
Shake-handsarchitectuur
Bij deze restauratie in 1965 werd deze vervangen door de huidige spits. In 1959 werd deze kerk
vervangen door de huidige moderne kerk die van grote waarde is voor de Wederopbouwperiode
(shake-handsarchitectuur).
Restauratie metselwerk
Al in 2013 is door EAGM een restauratieplan voor de toren opgesteld. Vooral het metselwerk
verkeerde in slechte staat. In 2022 kon het metselwerk uiteindelijk gerestaureerd worden. Hierbij
werd tevens de leidekking op de spits en het glas-in-loodpaneel in de vroegere kerkdoorgang
gerestaureerd. De directievoering is in samenwerking met de opdrachtgever, gemeente Bergeijk,
uitgevoerd. Laudy Bouw uit Sittard heeft het werk uitgevoerd.
In de toren huisvesten diverse vleermuizen, waaronder de zeldzame grijze grootoorvleermuis die onder de beschermde diersoorten valt. Hierdoor kan het interieur nog niet aangepakt worden, momenteel loopt de ontheffingsaanvraag voor de Wet Natuurbescherming, zodat ook het interieur in oude luister kan worden hersteld.
In de toren huisvesten diverse vleermuizen, waaronder de zeldzame grijze grootoorvleermuis die onder de beschermde diersoorten valt. Hierdoor kan het interieur nog niet aangepakt worden, momenteel loopt de ontheffingsaanvraag voor de Wet Natuurbescherming, zodat ook het interieur in oude luister kan worden hersteld.